نقش بابا
مشارکت پدر در تربیت فرزند به همان اندازه با مشارکت او در ایجاد او مهم است.
نقش پدر در تربیت فرزند ترکیبی از دو عامل است: قصد و زمان در دسترس او.
رشد آرام (ذهنی-جسمی) کودک مستلزم مشارکت هر دو والدین است، حتی اگر یکی از آنها بیشتر درگیر باشد.
نقش پدر در تربیت فرزندان محدودتر از نقش مادر است، چه به دلیل کلیشه ها («نقش مرد تربیت فرزند نیست») و چه به دلیل افزایش تعهدات او که منجر به کاهش اوقات فراغت و خستگی جسمی – روانی می شود.
با این وجود، تقویت تصویر پدر هم در زندگی و هم در ذهن کودک مهم است.
مانند هر زمینه ای، در روابط بین والدین و فرزندان نیز “جزئیات تفاوت را ایجاد می کند”. بنابراین «گام‌های» کوچکی وجود دارد که پدر می‌تواند برای نزدیک‌تر شدن به فرزندش بردارد.
(www.paidorama.com)
